Akupunktura sięga co najmniej 100 lat p.n.e., kiedy to po raz pierwszy w Chinach opisano na piśmie zorganizowany system diagnozowania i leczenia za pomocą igieł. Jednak zdaniem dr Edzarda Ernsta, lekarza badawczego specjalizującego się w badaniach medycyny komplementarnej i alternatywnej, praktyka prawdopodobnie poprzedza tę pisaną historię.
Współczesne spojrzenie na akupunkturę
Jednak współczesna praktyka akupunktury znacznie się zmieniła od czasu jej wprowadzenia w Chinach, jak twierdzą David W. Ramey i Bernard E. Rollin, którzy opisali ewolucję akupunktury w swojej książce „Rozważana medycyna alternatywna i alternatywna weterynaryjna” (Wiley-Blackwell , 2003). W XVIII wieku akupunktura wyglądała znacznie inaczej niż praktyki opisane w starożytnych tekstach chińskich. A na początku XX wieku aspirujący lekarze z Chińskiej Cesarskiej Akademii Medycznej nie studiowali już akupunktury, jak twierdzą autorzy.
Jednak podczas tak zwanego wielkiego skoku w latach 50. i rewolucji kulturalnej w latach 60. przywódca komunistyczny Chin, Mao Zedong, zaczął aktywnie promować akupunkturę i inne tradycyjne zabiegi medyczne jako „pragmatyczne rozwiązania zapewniające opiekę zdrowotną ogromnej populacji, która: było strasznie niedostatecznie zaopatrzone w lekarzy ”- piszą autorzy. Według autorów nie ma dowodów sugerujących, że to odrodzenie starożytnej praktyki akupunktury spowodowało poprawę zdrowia obywateli chińskich.
Jedną z głównych hipotez jest to, że akupunktura działa poprzez ścieżki neurohormonalne. Zasadniczo wkładasz igłę przez określone punkty w ciele i stymulujesz nerw. Nerw faktycznie wysyła sygnały do mózgu, a mózg uwalnia hormony neuronowe, takie jak beta-endorfiny. W ten sposób pacjent może poczuć się euforycznie lub szczęśliwy, a to zwiększa próg bólu i odczuwa mniejszy ból ”, powiedział Bao.
